Í minningu vinar

Síðast liðinn föstudag var til moldar borinn góður maður, Gísli Bjarnason, kennari og skólastjóri á Akureyri. Gísli reyndist mér afar vel þegar ég tvítugur að aldri hóf kennslu við Barnaskóla Akureyrar. Hann var minn "mentor", kenndi mér ýmis góð ráð sem nýttust vel við kennsluna; ráð sem ekki var að finna í kennslubókum, en sem flest miðuðu að því að ná aga innan skólastofunnar, til að auðvelda það starf sem þar fór fram, fræðsluna og uppeldið. 
Það spillti ekki fyrir vináttu okkar Gísla að hann var gamall handboltamaður og mikill KA-maður, meiri en flestir sem ég kynntist fyrir norðan. Þá fannst mér ég sjá töluverðan svip með Gísla og föður mínum, bæði í líkamsburðum og einnig í ýmsum karaktereinkennum. Þeir voru og jafnaldrar og varð reyndar stutt á milli þeirra, því faðir minn lést s.l. þriðjudag, 9. júní.
Því miður varð vík milli vina eftir að samstarfi okkar Gísla lauk, en ég verð honum ævinlega þakklátur fyrir leiðsögnina og vináttuna.
Blessuð sé minning Gísla Bjarnasonar.